Катэхізіс Каталіцкага Касцёла адзначае, што вернікі ў нядзелю і іншыя ўстаноўленыя святочныя дні павінны ўстрымлівацца ад выканання працы або дзейнасці, якія перашкаджаюць здзяйсненню належнага культу Бога, радасці, уласцівай дню Пана, ажыццяўленню ўчынкаў міласэрнасці і неабходнаму духоўнаму і фізічнаму адпачынку.
Сямейныя патрэбы або патрабаванні на карысць грамадства маюць моц вызваліць ад абавязку нядзельнага адпачынку, але яны не павінны фарміраваць звычак, якія шкодзяць рэлігійнаму і сямейнаму жыццю, а таксама здароўю.
Нядзеля з’яўляецца днём, які трэба святкаваць з дзейснай міласэрнасцю, прысвячаючы ўвагу сям’і і родным, а таксама хворым, калекам і пажылым. Нельга забываць пра тых братоў, якія маюць тыя ж самыя патрэбы і тыя ж самыя правы, але не могуць адпачываць з прычыны беднасці і нястачы.
Акрамя таго, нядзеля – гэта добры час для разважання, цішыні, заняткаў, якія садзейнічаюць узбагачэнню духоўнага і хрысціянскага жыцця. Вернікі ў гэты дзень павінны практыкаваць умеркаванасць, пазбягаць усялякіх злоўжыванняў і свавольстваў, якімі часта адзначаюцца масавыя гулянні.
Грамадскія ўлады павінны сачыць за тым, каб грамадзяне з-за эканамічна-вытворчых меркаванняў не былі пазбаўлены часу, прызначанага на адпачынак і на ўдзел у здзяйсненні Божага культу. Працадаўцы маюць аналагічны абавязак у адносінах да падначаленых.
Хрысціяне павінны клапаціцца, дзеля павагі да рэлігійнай свабоды і агульнага дабра ўсіх, каб нядзелі і літургічныя ўрачыстасці былі прызнаны заканадаўствам выходнымі днямі. Яны павінны даваць усім відавочны прыклад малітвы, павагі і радасці, а таксама бараніць свае традыцыі як каштоўны ўклад у духоўнае жыццё чалавечай супольнасці.
Кожны хрысціянін павінен пазбягаць навязвання без патрэбы іншаму таго, што перашкодзіла б яму захаваць дзень Пана.
Ганна Страшкевіч, http://catholic.by
